Nuray Mert, “Veda ediyorum” başlıklı bir yazı yazarak artık yazı yazmayacağını açıkladı.

Yazının finali okuyan herkesin içine oturmuştur:

“Sadece, kendi adıma da ülkem adına da artık korkuyorum. Kendi adıma, soluğu cezaevinde alırsam kedilerime kim bakar diye korkuyorum. “Torun” saydığım, yeğenimin küçük kızından ayrı kalırım diye korkuyorum. Geçirdiğim ölümcül hastalığın izleri, sağlık durumum, yaşım itibarıyla tahammülüm, mecalim bitmek üzere diye korkuyorum. Ülkem adına, bir karanlık tünelde nereye gittiğimiz meçhul hale geldiği için korkuyorum. O küçük kız için korkuyorum. Gocunulacak yanı yok, insan korkan bir varlıktır.

Sonuçta bu nedenle ve başıma açılan son davada sonuç ne olursa olsun, hep bir vatandaşlık görevi olarak gördüğüm ülkeme ilişkin siyasi yorum yazısı yazmaya, görüş bildirmeye son verme kararı aldım.”

Mert’in “başıma açılan son dava” dediği dava içerik olarak ciddiyetsiz olsa, sonuçları itibarıyla ciddi olacak bir dava: Nuray Mert, “terör örgütüne üye olmak” la suçlanıyor.

Nuray Mert’i ömründe bir kere görmüş biri, birkaç yazısını okumuş bir okuru bile bırakın iktidara yakın isimlerin bile saçmalık dediği terör örgütü üyeliği, herhangi bir örgütün üyesi olmayacak nevi şahsına münhasır, enaniyeti kuvvetli biri olduğunu bilir.

Asla bir örgüte, bir gruba, bir cemaate, bir fikri kesime üye olmayacak, belki kendi başına bir örgüt kuracak karizması olan bir kadın yazardan bahsediyoruz.

Davanın gerekçesi Mert’in de aralarında bulunduğu bir grup kadın gazetecinin 2014’te Suriye’nin Kürt bölgesini ziyaretinde çekilmiş bir fotoğraf.

Bu yüzden Mert hakkında yurtdışuna çıkış yasağı verildi.

Peki 11 yıl sonra nereden çıktı bu ziyaretten bu davayı açmak?

Onu da Nuray Mert’ten........

© Karar