Değerli edebiyatçımız, roman ve deneme yazarı Selim İleri’yi kaybettik. Edebiyatımızdaki yeni isimler arasında bilhassa ona düşkünlüğümün bir sebebi, kitaplarında tarihimizin gerçek isimleri, yazarlar ve eserlerini anlatması olsa gerek.

Son romanına “Yalnız Evler Soğuk Olur” adını vermiş, hayat hakkında son sözüm olsun düşüncesiyle yazmıştı.

Selim İleri hakkında “Kör Kedinin merhameti” başlıklı eski bir yazımı, merhumun hatırasına hürmeten aşağıda tekrar yayınlıyorum. Yeni bir yazı da yazabilirdim. Ama benim üzerimdeki Selim İleri etkisini bu kadar anlatabilir miydim?

***

Kör kedinin merhameti

Hayatımda okuduğum çok sayıdaki kitaptan beni çok etkileyen, hiç unutmadığım bazı özdeyişler, uzun ya da kısa paragraflar vardır. Bunlar yüreğime işlemiştir. Hiç unutmamışımdır. İşte birini size de sunuyorum:

“Çocuktum. Bir sabah Bahariye Caddesi’nde iki kedi gördüm. Yavru değillerdi ama birlikte yan yana yürüyorlardı. Oysa kediler yalnız yaşar. Sonra bir evin kapısı açıldı. Eski Kadıköyü evlerinden, kapısına yedi sekiz basamaklı merdivenle çıkılan. Bir kadın kedilere yemek verdi. Biri yiyor, öteki kedi yiyen kedinin önüne yiyeceğini itiyor. Anlaşılır şey........

© Karar