Dört nala “özel komisyon” tartışmalarının ortasındayız.

Madem “Terörsüz Türkiye” için acele ediliyor, kanun yerine TBMM Başkanı çağrısı ile kurulan özel komisyon yerine hızlıca bağlayıcı yasal düzenlemeler yapmak daha manalı değil mi?

Yoksa amaç toplumsal rızayı komisyon üzerinden temin mi?

Sınır ötesindeki Kürtleri sürekli tehdit gibi gösterirsek ve hep müdahaleden söz edersek bu nasıl olacak?

Halbuki yaşadıklarımızdan ders çıkarsak, işler daha rahatlayacak.

Anımsayalım:

“Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın mesajını iletmek üzere 18 Şubat 1991 günü Londra’da Celal Talabani ile buluşmuştum. Görüşmede, o sırada İran Kürdistanı’nda dağda bulunan Mesut Barzani’yi temsilen Muhsin Dizayi ile bugünün Irak Cumhurbaşkanı Abdüllatif Reşid de yer almıştı.”

Bu gelişme ertesinde Haziran 1991’de Talabani, bir süre sonra Mesut Barzani Ankara’ya geldi ve Özal tarafından kabul edildiler.

“Cumhuriyet tarihinde ilk kez Türkiye Cumhurbaşkanı ile silahlı güçleri olan Kürt hareketinin liderleri Türkiye başkentinde bir araya gelmiş” oldu…

Hem Gorbaçov hem de Yeltsin ile görüşmek için 11 Mart 1991 günü Moskova’ya uçan Turgut Özal bu görüşmeyi uçakta gazetecilere de açıklar. Devamını yukardaki bilgileri aktaran Cengiz Çandar’ın kaleminden okuyalım:

“Aynı günün akşamı, Büyükelçilikteki resepsiyonda Özal’ın yanına yaklaştım, ‘Niçin açıkladınız Talabani’nin geldiğini?’ diye sordum.

‘Niçin söylemeyecekmişim! Hem İngilizlerin, Fransızların bu........

© Karar