Ve fakat, Osmanlıyı yönetenler, iktidarlarının bu “fiili bitişini” pek kabullenemiyorlardı. Olanları aşağı yukarı bilirsiniz. Yıkılmış bir imparatorluk adına, işgal güçlerinin valiliğini yapmaya niyetleri vardı. O yüzden memlekette oluşacak tüm direnişlerin, tüm baş kaldırmaların önünü kesmek istiyorlardı. Bu uğurda Mustafa Kemal gibi müfettişleri Anadolu’ya gönderdiler ve fakat Mustafa Kemaller, emirlere pek uymadılar. Sarayın durdurmak istediği direnişe katıldılar hatta onun başına geçip bir Milli Mücadele tesis ettiler. Milli mücadelenin yok edilmesini temel amaç edinen ve böylelikle saraylarından çıkmayacaklarını düşünen Osmanlı yönetimi, İngilizlerin desteğini de alarak türlü entrikalara girerek hemen her şeyi meşru gördüler.

3 Eylül 1919 tarihinde Dahiliye Nazırı Adil Bey ve Harbiye Nazırı Süleyman Şefik Paşa, Ali Galip Bey’e bir emirname verdiler. Emirde Ali Galip’in, aşiretlerden 100-150 silahlı süvari toplayıp, Sivas’a varıp “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” kararını alacak kongreyi basması belirtiliyordu. Böylelikle, ne Osmanlı ne de........

© İz Gazete