Bir şehrin rüzgârı bile bazen isyan eder. 19 Mart sabahı, İstanbul’dan gelen haber İzmir’in rüzgârını tersine çevirdi. O gün burada sadece hava değil, vicdanlar da karardı. Ekrem İmamoğlu’nun gözaltına alınışı, İzmir’in hafızasına kazınan bir yara gibi derinleşti. Sokağa dökülenler, ellerinde pankartlarla yürüyenler, tramvayda gözlerini telefondaki haberlere kilitleyenler… Hepsinin yüreğinde aynı ağırlık vardı: Adalet duygusunun çiğnenişi.

Ve sonra, 23 Mart geldi. Ön seçim sandıklarında sadece oylar değil, halkın iradesi de mühürlendi. Hasta yatağından kalkıp sandığa gidenler, bastonuna dayanarak oy veren yaşlılar, çocuğunu kucağına alıp sandık başına gelen anneler… Onlar yalnızca bir isme değil, bir inanca oy verdiler. Çünkü biliyorlardı: Bazı liderler yalnızca yöneten değil, bir milletin vicdanı olur. Bazı isimler yalnızca bir insan değil, bir halkın umudu olur.

Ekrem İmamoğlu, 8 Mart’ta İzmir’e geldiğinde, Konak Meydanı’nda ona uzanan binlerce el vardı. O eller şimdi havada değil belki ama yüreklerde sıkı sıkıya kenetlenmiş durumda. Tutuklanansa sadece bir belediye başkanı değildi; bir şehrin umudu, bir ülkenin adalet duygusuydu. Ve İzmir bunu unutmaz.........

© İz Gazete