“NEFSİN mühim bir aldatmacasıdır önemsiz konularda tutarlık” demişti ustam bir tenha sohbetinde.

İlkin kavrayamamıştım tabi. Araya yıllar girip pek çok çelişik olayın içinde çözümsüz kalarak kıvrandığımda meseleyi bir daha gündemime alıp üzerinde düşünmek mecburiyetinde kalmıştım.

Şeytan ve nefsimiz önemsiz konulardaki tutarlılığımızı gözümüzde büyüttükçe büyütüyor.

Sahte bir özgüven kalkanına sığınmamızı sağlıyor ve buradan müthiş bir kibir çıkarmamız için elinden geleni yapıyor.

Bizde buna teşneyiz tabi.

…

“DÜŞÜK tutarlılıklarımıza” bağlanmamız bir felaket aslında…

Örneğin iş yaşamımızda mesai saatlerine olan hassasiyetimizi, trafiğe olan uyumumuzu, toplum içinde asgari saygı kurallarını yerine getirişimizi, hız limitlerine riayet etmemizi, faturalarımızı gününde yatırmayı, aldığımız kredi taksitlerini vaktinde ödememizi, toplu taşıma araçlarında sesiz konuşmamızı zihnimizde “Asgari tutarlılık” seviyesinden alıp sanki “Yüksek tutarlılık” gibi algılamamıza sebep oluyor. Bunlar elbette mühim ama kendi çerçevesi içinde…

Önemsiz ya da asgari tutarlık ilkelerine gösterdiğimiz uyumu büyütüp esas uymamız gereken “Yüksek tutarlık” meselesinden gözlerimizi kaydırması kabul edilebilir değil esasen.

Düşük tutarlılıklarımız yüksek tutarlılıklarımızın garantisi değil kısacası.

Gereksiz övünç avunmaları gerçek ilkelere arkamızı dönmemize sebep olmamalı.

Yoksa akıbetimiz felaket olur.

Yüksek........

© İstiklal