KİMİN öyle değil ki…

Hepimiz için öyledir diyemezsek bile çoğumuzun düşleri yarım kalmadı mı?

Korkuyla sıçrayarak uyanmadık mı?

Tamamlanmamış olarak gezip durmakta değil miyiz orada burada?

Kavgalarımızın, hırçınlıklarımızın, taşmalarımızın, depresyonlarımızın sebebi biraz da bu değil mi?

İçimize kanamalarımızın kök nedeni bundan başka mı?

“Kimse beni anlamıyor” sözünün dilimizi bunca aşındırması yine bu sebepten değil mi?

“Bu dünyada yerim yokmuş, yokmuş” şeklinde inleyişlerimiz aynı sancının ifadesi değil mi?

Hangimiz tamamlanmış düşlerin sahibi olarak yaşıyoruz? Kim ulaşmış nirvanaya?

…

ÂLİM dediklerimiz âmil değil!

Ârif bellediklerimiz kendini göremiyor.

Zengin sandıklarımız fakirden daha fakir cömertlikten yana…

Âdil saydıklarımız yakınlarına âdil sadece, gayrıya değil.

Şairim diye etrafın tozunu attıran, tevazu bilmeyen yeni yetmeler kendinden başkasını okumamış.

Dostlar dostlarından bîhaber… Arkadaşlar hiç arka vermemiş hatta ilk fırsatta ilk yumruk onlardan gelmiş. Aileler birbirinin gönlünden habersiz. Yâr dediğin her an ağyarın rüzgarına kapılabilir durumda.

Selam kelimesi mânâsını kaybetmiş, merhabalar “N’aber” olmuş çoktan.

Bağır basmalar bağır yakmaya dönmüş. Kısacası, düşlerimiz her açıdan yarım kalmış.

…

AYAKKABI tamircisi bir dost edindim epeydir.

Parkın ortasına oturtulmuş kulübesinde günlük maişetinin peşinde. Geçen sene yağmurdan ayaklarım ıslanınca uğramıştım ilkin… O günden beri sabahları işe geçmeden uğruyorum, halleşiyoruz.

Türkü seviyor. Ki, benim için mühimdir. Dünyaya ait kibir hallerinden asude olmak için lazım, tavsiye ederim.........

© İstiklal