MUHACİRDİ. Ataları Bulgaristan’ın Deliorman bölgesi şehirlerinden olan Şumnu’dan göçmüşlerdi. Kırklareli’nde üç nesildir yaşıyorlardı. Dedesi Erdinç Bey tambur icra ediyordu. Sızısı bol eserleri ikindi vakti mekân tuttuğu ağacın altında her gün geçerdi. Güldaniyem, Ramo, Arda Boyları, Elifin Hecesi Yok, Bağa Girdim Bağ Budanmış, Aman Bre Yusuf’um, Tuna Nehri, Bir Fırtına Tuttu Bizi, Vardar Ovası, Pencere Açıldı Bilal Oğlan, Drama Köprüsü, Ramizem, Debreli Hasan, Dayler Dayler, Aliş’imin Kaşları Kare, Şemsiyemin Ucu Kare, Bülbülüm Altın Kafeste gibi muhteşem eserle ruhu mayalandı. Amcaları ise keman, akordeon, klarnet, saksafon çalıyordu. Hep birlikte oturduklarında tadına doyum olmazdı.

…

DOĞDUĞUNDA göz rengi bala benzediğinden adını Asel koydular.

Az kullanılan bir isim. Bal anlamına geliyor. Tatlılık, çekicilik ve zarafeti simgeliyor. Küçük yaşlarından itibaren Asel aynı ismi gibi zahiri güzelliğinin yanı sıra içsel bir letafete de sahipti. Saftı, katışıksızdı. Her sözü ve davranışında ilk fark edilen sadelikle saflığın zirvesi olan inceliği olurdu. Kendine özgüydü. Taklit davranışlar görülmezdi. Özgündü. Bu sebeple de özgül ağırlığı vardı. O bir şey söylediğinde öyle mi böylemi şeklinde bir tereddüt oluşmazdı. İnanılırdı. Kimseyi yanılttığı da hiç görülmemişti. İnsana huzur veren ve sükûnet telkin eden bir hâli vardı. Bu nedenle de seveni çoktu.

…

MÜZİK öğretmeni oldu. Tayini Kars’a çıktı. Hiç yüksünmedi, mesele etmedi ve görev bilinciyle giderek vazifeye başladı. Kısa sürede orada da tanındı, sevildi. Gözlerinin rengini destekleyen saçları sebebiyle yakın çevresi tarafından “Bal Kız” olarak anılıyordu. En zor ve acı mevzuları çözmesindeki mahareti ve insanlar arasındaki bir nevi barış elçisi oluşu ona bu unvanı getirmişti ki, sonuna kadar hak ediyordu.

…

AYNI okulda edebiyat öğretmenliği yapan Kahramanmaraş Elbistan’lı Rıdvan öğretmenin gönlü ona değdi. Bir türlü kendisine açılamadı ama neredeyse dokuz aydır ne düşünse ertesi........

© İstiklal