Değerli okurlarım,

İnsan, yalnızca başardığıyla değil, başını kaldırabildiği anlarla da tanımlanır. Ve o başı kaldırabilmenin ardında çoğu zaman görünmeyen kahramanlar vardır. Düşerken el uzatanlar, sessizce yanımızda duranlar, bir cümleyle içimize yeniden hayat üfleyenler…

Karanlık zamanlarda yanımızda beliren bu insanlar, birer mum olur; kendileri erirken bile bizi aydınlatırlar. Ne var ki, aydınlığa çıktığımızda çoğu zaman ışığın kendisine değil, sadece yeniden görünür olan yola odaklanırız. İşte tam da burada başlar unutmanın acı tarafı.

Kıymetli okurlarım,

Hayat bazen insanın dizlerinin üstüne çöktüğü, nefes alamadığı anlarla doludur. Umudun yitirildiği, kelimelerin suskunlaştığı, insanın kendi iç sesinden bile ürktüğü zamanlar…

Böyle anlarda bir telefon çalar mesela; “Sadece sesini duymak istedim” diyen biriyle. Ya da beklenmedik bir anda bir dost........

© İstiklal