Demokrasi, bireysel iradenin toplumu şekillendirdiği bir sistem olarak tanımlanır. Ancak, demokrasinin uygulanma şekline baktığımızda, bireysel irade ile toplumsal kimlik arasındaki çelişkiler dikkatimizi çekiyor.

Seçimler, bireylerin özgür iradesini ifade ettiği zamanlar olarak kabul edilir. Toplumsal sorunların artarak devam etmesi, bu iradenin özgürlüğünün ve toplumsal çıkarlarla ne ölçüde uyumlu olduğunun analizini zaruret haline getiriyor. İnsan doğası sürekli manipülasyona açıktır. Bu durum, seçmenlerin karar alma süreçlerini derinden etkiliyor. Medya, seçim propagandaları, sosyal baskılar ve kısa vadeli çıkarlar seçmenin bireysel iradesini şekillendiriyor.

Seçim anındaki birkaç dakikalık süre, manipülatif etkilerden bağımsız gibi görünse de; kullanılan oylar, uzun bir etkileşim zincirinin son halkası oluyor. Bu nedenle, bireysel iradenin sandık başındaki kısa anla sınırlı kalması toplumsal kimliğin gerekliliklerini yeterince karşılayamıyor. Böylece, demokrasinin temel ilkesi olan bireyin özgün ve özgür iradesi tartışmalı bir hal alıyor.

Bireysel iradenin sınırlı doğası, seçimlerdeki karar alma süreçlerinin temel açmazıdır. İnsanlar oy verirken genellikle 5-10 temel sebebe dayanarak oy kullanabiliyor. Bunlar, ekonomik durum, liderlere duydukları sempati, ailevi etkiler veya geçici çıkarlar, olabiliyor. Ancak, toplumsal meseleler çok daha karmaşık dinamiklere sahip. Çevresel sürdürülebilirlik, aile politikaları, eğitimde fırsat eşitliği, gelecek nesillerin hakları, kültürel değerlerin korunması ve devamlılığı bunlardan bazılarıdır. Bu dinamikler binlerce faktörün birleşimiyle şekillenmiştir. Dolayısıyla; bireyin sandık başında bu yelpazeyi birkaç dakikada değerlendirmesi mümkün olamıyor. Bugüne değin, bu kısa süredeki kararlar manipülatif etkilerin yansıması olarak devam etmiştir.

Örneğin; politikacının maddi teşvik vaatleri seçmeni etkileyebiliyor. Bunun gibi gelenekselleşen........

© İstiklal