TEYMENLER ORDUDAN NEDEN İHRAÇ EDİLDİ?

Ant içmişlerdi… Vatan için, bayrak için, millet için… Laik, demokratik Türkiye Cumhuriyeti’ne, onun bölünmez bütünlüğüne, ulusun namusuna ve şerefine canları pahasına sahip çıkacaklarına... “Mustafa Kemal’in askerleriyiz!” diye haykıran bu yürekli teğmenler, bir sabah kışlalarından değil; haklarından, rütbelerinden, geleceklerinden koparıldı. Bu öyle bir koparılıştı ki; sadece üniformalar değil, vicdanlar da parçalandı.

Ellerinde kılıçları vardı, ama bu kez vatanı savunmak için değil; uğradıkları haksızlığa karşı yeminlerine sadık kalmak için kaldırdılar kılıçlarını. O kılıçlar, vatanın bölünmez bütünlüğüne karşı çekildi kınlarından. Ve sonra… İhraç edildiler. Bu milletin gözbebeği olan, ordunun onuru olan teğmenler, susturulmak istendi. Sahi, kimden koruyordu bu ordu bu devleti? Ve ne zamandan beri yemin sadakati, bir suç haline geldi?

Bu ayıp yeter bize. Bu vebal hepimize. Çünkü bu ihraç sadece birkaç subayın değil; milletin onurunun, hukukun itibarının, Cumhuriyet değerlerinin de ihraç edilmesiydi. Çiğ düştü kirpiklerimize/ Kar üşüdü koyaklarda/ Gök kubbe çöktü üstümüze/ Ülkü utandı, Türklük kahrından başını eğdi ve kemikleri sızladı bu topraklar için can veren şehitlerin. Tarih… Evet, tarih şahit oldu bu utanç vesikasına. Kınlarına girmeden kırıldı kılıçlar… Kırılan sadece kılıçlar değil, umutlardı. İhraç edilen sadece subaylar değil, ilkelerdi. Yargılanan onlar değildi yalnızca; mazideki nice kahramanlık destanlarının ruhuydu.

Yeni değildi elbette bu olanlar. Cumhuriyet’in temeli olan ordu, yıllardır sistemli biçimde törpüleniyordu. Bir........

© İstiklal