“Asırlar geçti, birer birer söndü meşaleler. İrfan asaletini kaybetti. Hafızaya çakıl taşı gibi saplanan bilgi kırıntılarına yeni bir ad bulduk: Kültür. Genç kuşaklar, Batı’nın bit pazarlarından ithal edilmiş bu hazır elbiselere küçümseyerek bakıyor. Hoca öğretmen oldu, talebe öğrenci. Öğretmen ne demek? Ne soğuk ne haysiyetsiz ne çirkin kelime. Hoca öğretmez, yetiştirir, aydınlatır. Öğrenci ne demek? Talebe isteyendir; isteyen, arayan, susayan.” diyor dizelerinde Cemil Meriç.

Evet, kültür. Her ailede farklı işleyen kültür. Atalardan gelen doğru bildiğimiz yanlışların da olabildiği kültür. Biz, bir kültür bırakıyoruz şimdiki nesile. Daha doğrusu aktarmaya çalışıyoruz doğrusuyla, yanlışıyla. Atalarımızın her yaptığı doğru mudur? Şüphesiz hayır. Bunu en iyi bilendir yirmi birinci asırda yaşayan ve belki en iyi uygulayandır pratikte reddi kültür yaparak. Ve tüm bunlar olurken çokkültürlü toplumda var olmaya çalışan çocuklarımız mevcut. Normallerin başka ailelerde normal olmadığı fakat toplumsal sınırı aşmadığı sürece bir........

© İstiklal