Aldığı haber onu epey sarsmıştı. Bunu hak edecek ne yaptığını düşünmekten saatlerin nasıl geçtiğini anlayamamış, vaktini kalakaldığı koltukta eritmişti. Artık kişisel saat görevini yaptığı ev arkadaşı yoktu ve bu daha da can yakıcıydı. Kapı çalmıştı lakin bakacak mecali kendinde bulamıyordu. Omuzlarına düşen yorgunluk onu yığıldığı yerden kaldıramamıştı. Kapı zili de ikinci defa çalmamıştı zaten halden anlar gibi. Güvenmek ne kadar zordu Agah için. Uzun zamandır beraber iş yürüttüğü ve çok güvenmeyi seçtiği ortağının hiçbir gerekçe belirtmeden projeden ayrıldığı haberini sindirmekte zorlanıyordu. Neden diye sormasına dahi fırsat vermeden hızlıca gidiyorum demek ne kadar da kolaydı. Her fırsatta insanların kötü olduğuna dair ispatlar........

© İstiklal