Toplumların tanım, anlam ve icrai açıdan en bilgili oldukları sistem, hiç şüphesiz vergi ödeme yükümlülükleridir. Bilmekle yapmak arasındaki ilişkiyi idrak konusu ayrı bir başlıkta değerlendirilebilir.

Vergi, anladığımız ve anlamlandırdığımız bir devlet otorite dilidir. Vergi yükümlülüğü bireyin ya da kurumun devlete olan borcudur ve eninde sonunda ödenir, aksi durumda devletin çok keskin kanuni yaptırımları söz konusudur. Vergi denetimi, vergi cezası, vergi affı ve eşit yurttaşlık kavramları içine de alınan “ vergi adaleti” başlıkları toplumun her kesimini çok yakından ilgilendirdiği gibi hayatımızın her anında bizimle birliktedir.

Vergi lafını duyunca tedirgin olur, çekinir amma velakin ilginçtir ki vergi kaçırmanın da mutlaka bir yolu bulunur cânım ülkemde…

İyi para kazanan, ancak vergi ödemeyen, toplumun sempatik raflarına konuşlanmış iki grubu ele almak gerekir.

Bunlardan ;

İlk grup amatör müzik korolarıdır…

Sanatın muhakkak ki iyileştirici, kapsayıcı, insanı geliştiren, olumlu yönde değişimine yardımcı olan ve medeniyet seviyesini yükselten yönünü hepimiz biliriz ve onaylarız.

Sanatın her dalında tıpkı sporda olduğu gibi profesyoneller ve amatörler vardır. Amatörler gerçekleştirdikleri sanattan maddi kazanç amaçlamayan ve sağlamayan sadece keyif almak, özgüven artırmak yaşamlarına dair iyi ve güzel şeyler yapmak peşindedirler. İlk konumuz müzik koroları olduğundan ana madde olarak, amatör süsü verilip aslında gizliden gizliye nasıl profesyonel işler yürütülüyor iyi bir gözlemci olarak bakmak yerinde olur.

Korolar ortalama olarak 30 - 40 kişilik kadın ve erkek gruplardan oluşuyor. Çalışmalar her sezon ekim ayından hazirana kadar haftada iki saat devam ediyor. Çalışmalar sonunda yılda iki kez düzenledikleri konserle seyirci önüne çıkıyorlar. Korolarda bir başkan ve koroyu çalıştıran hoca/şef oluyor. Koro elemanları hobi amaçlı bir araya gelmiş amatör seslerden oluşuyor. İçlerinde enstrüman çalan yine amatör kişiler de bulunuyor. Bu kişiler korodaki çalışmalarda ve konserlerde saz heyeti olarak görev yapıyorlar. Toplulukların bir kısmı herhangi bir dernek adına konserlere çıkarken bir kısmı da kurum ve özel korolar olarak idame oluyorlar. Bu arada ülke genelindeki amatör müzik korosu sayısı oldukça fazla. Sadece Ankara’da sayıları 300’ü geçen koro olduğu Türk Müziği Federasyonu kayıtlarında geçer. Koroları çalıştıran Hocalar genellikle Kültür Bakanlığı ve TRT’de........

© İstiklal