Kurban Bayramı geldi mi, bir hareket başlar. Herkesin planı hazırdır: Nerede kesilecek, kim yardım edecek, et nasıl pay edilecek… Kurban sadece kesmekle bitmez çünkü. Asıl mesele, o eti Allah rızası için paylaşmakta. Kurban ibadeti, gösterişle değil, gönülden yapılır. Bir anlamı olacaksa, o da samimiyetten geçer.

Kurban, malın zekatı gibidir. Nefsi terbiye eder, insanı alçaltır. “Benim” dediğin şeyi başkasına vermek kolay değildir. Ama işte tam da bu yüzden, Allah bunun karşılığını verir. Kurban, Allah için yapılır. Başkası görsün diye değil, Allah bilsin diye yapılır. Ne kadar et dağıttığını değil, niyetini tartar bu ibadet.

Etin üçe bölünmesi bir gelenek değil; hikmettir. Bir kısmı eve, bir kısmı eş/dost/akrabaya, bir kısmı da ihtiyaç sahibine. Ama bazı şeyler kağıt üstünde kalmamalı. Paylaşım, gönülden olursa anlam kazanır. Kurban etini evde saklamakla değil, bir yetimin tabağına koymakla kıymetli kılarsın.

Bir kaç gündür karşıma sürekli şu söz........

© İstiklal