Bismillahirrahmanirrahim

Bizim Berber Adil anlatıyor!

Küçük bir köpek yavrusu almış koymuş köye!

Hafta sonları gittiğinde de yavruyu gezdiriyormuş!

Geçen hafta köpek yavrusu yanında olduğu halde köyün kahvehanesine girip lafa dalınca köpeği boğdurmuş.

Üzgün oturuyordu!

-Köpek boğdurmak ne demek, öldü mü köpek, diye sordum!

-Yok ne ölmesi, yukarı mahalleden bir köpek sadece biraz hırpalamış, yüzünü dişlemiş, dedi.

-E iyi işte neden bu kadar üzülüyorsun mübarek, köpeğin yaşıyor ya!

Üzgün üzgün yüzüme bakıp “Ürktü.” dedi!

-Ürktü mü? E normal, yavrucağa saldırmışlar.

-Hah! İşte ben de onu diyorum, saldırıya uğradığı için ürktü. Bundan sonra korkak olma ihtimali yüksek olur küçükken ürken köpeklerin, dedi ve eline usturasını alıp tıraş hazırlıklarına başladı!

Öylece bakakaldım!

Demek köpek yavruları küçükken saldırıya uğrar ya da ağır bir depresyon hâli oluşturacak bir işin içine girerse ürküyor ve bu durum hayatları boyunca devam ediyordu!

-O zaman çocuklar için de aynı şey geçerli diyebilir miyiz? diye sormuş bulundum.

“Sakın haaa!” diye yerinden zıpladı!

Beş yaşına kadar bir çocuğa bağırmak bile Berber Adil’e göre cinayetle eş değer ağır bir ebeveyn kusuruydu!

Tıraş bitene kadar tek kelime etmedim!

Acaba çocuklara yapılması kusur sayılan şey toplumların başına gelirse ne olurdu?

Öyle ya!

Tanzimattan bu yana aydınlarımız........

© Internethaber