İnsan yalnız kalmamak için de çaba sarf etmeli. Kötü günleri için sabır, tevekkül, ihlas, ihsan, evlat, eş ve dost biriktirmeli.
Baba olmak deyince, Kur’an’da bahsi geçen baba örneklerini irdelemek gerektiğini düşünüyorum.
Mesela, Kabil’i katil olmaya götüren süreçte, Habil’in daha çok sevilmesi de bir faktör oldu mu acaba? Babasının gözünden düşünce, o çılgınca fikir alevlenmiş oldu mu?
Benzer bir durumu Yakup peygamberin ailesinde de görüyoruz. Babalarının sevgisini ve ilgisini kıskanan ağabeyleri tarafından kuyuya atılmıştı Yusuf. “Rüyamda on bir yıldız, Güneş ve Ay’ın bana secde ettiğini gördüm” dediğinde babası, “rüyanı sakın ağabeylerine anlatma” derken kardeşler arasında var olan kıskançlığa işaret ediyordu. Acaba Yakup Peygamber, çocuklarına sevgisini tam yansıtamadı mı?
Kendine inanmayan oğlunu son ana kadar gemiye davet eden Hz. Nuh…
Son ana kadar gemiye binmesine müsaade etmesi için dua eden fakat benim merhametim zalimlere ulaşmaz cevabıyla oğlunun sularda boğuluşunu acıyla gören bir babadır o.
İki mahcup kız, çobanlar. Babaları yaşlı, evde erkek kardeşleri olmayınca iş başa düşer, çobanlık bunlara kalır. Erkek çobanların gitmesini beklerken bir gün çöl sıcağında, bir delikanlı gelir yanlarına, görür hâllerini, “ben sulayayım sürünüzü der” ve kızları beklemekten kurtarır. Akşam babalarına bu genci çoban olarak tutmayı teklif ederler. Babaları kaşlarını çatıp “daha bir kez gördüğünüz, tanımadığınız bilmediğiniz adamı çoban tutmamı mı istersiniz” demez, “çağırın gelsin bakalım” der. Delikanlı gelir, anlaşırlar. “Eğer 8 yıl bana çobanlık yaparsan kızlarımdan biriyle........

© İnsaniyet