-Çıktığın biri var mı?

-Gerektiği zaman çıkıyorum.

-Nasıl gerektiği zaman?

-İşte lazım oldukça… Yalnız değilim elbette…

-Hımmm. Sen baya hızlıymışsın, hiç tahmin etmezdim.

-Nasıl hızlıymışım anlayamadım?

-Gerektiği zaman, duruma ve ortama göre değişiyor diyorsun yani.

-Evet!

-Dedim ya senin bu kadar maharetli olacağını tahmin etmezdim. Benim sadece bir tane var. Aslında istesem ben de bulurum da bir tane yeter. Peki kiminle nasıl çıkıyorsun?

-Valla değişiyor dediğim gibi. Sabah okula giderken komşumuzun oğlu Hüseyin var onunla çıkar, biraz yürür, otobüse biner gelirim. Dönüşte de öyle…

-?!!!…

-Teneffüslerde sınıftan veya başka sınıflardan bazı arkadaşlarımla çıkarım. Ya kantinde oturur ya da bahçede dolaşırım.

-Ya sen benimle dalga mı geçiyorsun?

-Ne dalgası, doğru söylüyorum, üstelik ciddiyim.

-Ya şimdi…

-Cumartesi günü sohbete çıktığım arkadaşlarım var. Onlarla camide buluşur, sonra birlikte grup olarak çıkarız.

-???

-Her Pazar, sabah namazına babam ve kardeşimle çıkarım. Birlikte namazımızı kılar, cemaatle camiden çıkar,........

© İnsaniyet