Taj 4. Kongres KPJ ohrabrio je svako antisrpsko delovanje u budućnosti i stvorio zametke budućih naroda i država koji će nastati iz nacionalnog i teritorijalnog bića srpskog naroda.

Jugoslovenski komunisti tada konstatuju da su stvaranjem Kraljevine SHS pod vlast velikosrpske buržoazije stavljeni Hrvati, Slovenci, Crnogorci, Makedonci, ali i značajne albanske, mađarske i bugarske teritorije. Dokumenti KPJ proglašavaju srpsku buržoaziju i vojsku Kraljevine za svog glavnog neprijatelja, zaključujući da se država mora razbiti izazivanjem oružanih pobuna i time započeti proces otcepljenja etničkih zajednica.

U najvažnijem dokumentu Kongresa, nazvanim „Rezolucija o privrednom i političkom položaju“, napisano je da će se KPJ boriti za formiranje nezavisne Hrvatske, Slovenije, Crne Gore i Makedonije, dok će se mađarskoj manjini u Vojvodini dati pravo na otcepljenje. Takođe, naglašava se da je posle Prvog svetskog rata jedna trećina albanskog stanovništva pala u lance velikosrpske buržoacije i da je rešenje „albanskog nacionalnog pitanja“ moguće samo kroz ustanak.

Usledio je „velebitski ustanak“ kad su u noći između 6. i 7. septembra 1932. ustaše otvorile vatru na policijsku stanicu u selu Bušane blizu Gospića, da bi posle pola sata akcije pobegli. KPJ je u svom partijskom listu „Proleter“ podržala ovaj „ustaški pokret ličkih i dalmatinskih seljaka“. U novembru 1932, sekretar CK KPJ Milan Gorkić kritikovao je komunističke vođe iz Dalmacije što se nisu u ovoj oružanoj pobuni pridružili ustašama.

Jugoslovenski komunisti u Drezdenu pozvali su sve nacionalno-revolucionarne pokrete u Hrvatskoj, Sloveniji, Crnoj Gori, Kosovu i Makedoniji na borbu protiv „srpskih okupatora, srpskih žandarma i činovnika“. Ovo je bio poziv na obezglavljivanje i uništenje srpskog naroda. Ovo je bio komunistički zavet koji je utabao puteve NDH i Jasenovca 1941, ali i masovnog streljanja hiljada predstavnika srpske elite u Srbiji i Crnoj Gori 1945, bez ikakvog suđenja.

U mnogim intervjuima u poznim godinama nekadašnji predsednik Predsedništva SFRJ Borisav Jović je kao ključnu tezu istakao da su „sve odluke KPJ o rasturanju Jugoslavije donete pre postojanja KP Srbije, kao i da je glavni zadatak Josipa Broza Tita bio da se domogne vlasti kako bi izvršio odluke 4. kongresa KPJ u Drezdenu 1928. o rasturanju Jugoslavije i obespravljivanju Srba“.

Posle 1945, odluke Drezdenskog Kongresa su sprovedene pod čvrstom rukom Josipa Broza i određene su granice buduće federacije, na principima najgrubljeg gaženja svih srpskih nacionalnih interesa. Izdeljen je srpski teritorijalni prostor, uz stvaranje veštačkih nacija od delova srpske nacije.

Najstradalniji i najslobodarskiji narod 20. veka, srpski narod, politički je izigran i marginalizovan pod komunističkom vlašću. Pobednička Srbija je posle Drugog svetskog rata dobila dve autonomne pokrajine i zabranu povratka........

© Informer