Činjenica je da je Vladan Anđelković 22. oktobra izveo teroristički napad u centru Beograda. Bez povoda je pucao u Milana Bogdanovića, Srbina, oca troje dece, a potom benzinom zapalio šator. Činjenica je, takođe, da je Vladan Anđelković letos pozirao sa hrvatskim premijerom Andrejom Plenkovićem. Činjenica je i da je Vladan Anđelković bivši radnik Državne bezbednosti i da je bio najaktivniji u njoj za vreme antisrpskog režima Hrvata Josipa Broza i titoističkih kožnih mantila.

Ovaj teroristički čin pokazuje da se po ko zna koji put pred našim očima ponavlja srpska istorija 20. veka u svom najtragičnijem obliku. Pucao je Srbin u Srbina.

Sedmog jula 1941. bio je praznik, Ivandan, kada su u Belu Crkvu, selo nedaleko od Krupnja, upali partizani. Seljake koji su se bili okupili na seoskom vašaru, iz tog i iz okolnih mesta, ubeđivali su da im se pridruže, da počnu diverzije protiv Nemaca. Naišavši na slab odziv, otišli su iz Bele Crkve, a zatim su u selo došli žandari iz susedne Zavlake. Čuvši to, partizani su se vratili i pod komandom Žikice Jovanovića Španca napali žandare. Ubili su dvojicu – jedan je bio Šumadinac, a drugi izbeglica iz NDH. To je bio prvi slučaj iz 1941. kada su Srbi pucali na Srbe, što će se do 1945. godine ponoviti još bezbroj puta.

Umesto u oslobodilačku borbu, mnogi Srbi su ušli u kolo bezumnog građanskog rata. Ubijali su se sugrađani, nekadašnji prijatelji i kolege, porodice. Srbi četnici, Srbi partizani, Srbi nedićevci, međusobno suprotstavljeni, počinili su teške zločine jedni nad drugima, ali i nad hiljadama civila koji su bili simpatizeri druge strane. Partizani su svoj teror nastavili i godinama nakon što su došli na vlast.

U komunističkoj Jugoslaviji tragični 7. jul proglašen je za Dan ustanka. Praznik koji se pisao velikim slovom. I najsvečanije proslavljao. Do danas je ostalo otvoreno pitanje: ustanka protiv koga? Partizani toga dana u Beloj Crkvi nisu pobili Nemce, niti su napali neku nemačku okupatorsku jedinicu. Pobili su nedužne Srbe, policijske službenike iz Zavlake koji nisu počinili nikakav zločin čak ni nad tim komunistima. Brozovi titoisti nisu za Dan ustanka odabrali neki kasniji datum, vezan za partizansko oslobođenje Užica ili nekog drugog grada u Srbiji, nego je to morao da bude baš dan bratoubistva. Moralo je da prođe 70 godina pa da se za Dan ustanka odredi drugi datum.

Danas je svima jasno ko je bio Žikica Jovanović Španac. Večiti student, dopisnik ondašnjih tabloida, učesnik Španskog građanskog rata, jedan od zagovornika politike „Srbe na Srbe“ još pre 1941. godine. A zna se ko je tu kovanicu i osmislio i koliko je skupo plaćena. Po mnogo čemu sličan i današnjim blokaderima bez razloga i današnjim „revolucionarima“ jakobincima koji ne misle o posledicama svog delovanja. Onima koji i 2025. potežu pištolj na svoje političke neistomišljenike, koji bi na vlast želeli da dođu........

© Informer