“Tek bir düğmeye basarak, bir asker hayatınızı sonlandırabilir… O sese asla alışamıyorsunuz.”

Bu cümleler, Gazze’de İsrail’in insansız hava araçlarının gölgesindeki yaşamlarını, Al Jazeera English’in hazırladığı haber belgeselde anlatan Maha Hussaini’ye ait.*

Gazze’de gökyüzüne artık mavi değil, dronların rengi hakim. İnsansız hava araçlarının hiç durmayan mekanik vızıltısı, yalnızca teknolojik bir aygıtın sesi değil. Ölümün her an her yerden gelebileceğinin; bu ölümü getirecek düğmeye basmaya hazır bir parmağın gölgesini hatırlatıyor. Gazzelilerin yaşamı, görünmeyen bir askerin parmağının ucundaki düğmenin insafına kalmış.

Bu sadece askeri bir strateji değil; psikolojik savaşın da en rafine, en acımasız biçimi. Dronlar gökyüzünde dolaşırken, çoğu zaman füze bırakmasa bile, varlıklarıyla Gazzelilerin zihnine ve bedenine çöküyor. Geceleri uykularına sızıyor, gündüzleri çocukların oyunlarını yarıda bıraktırıyor, annelerin kalbine taş gibi oturuyor. Ölümün kendisi kadar, ölüm ihtimalinin her an hissedilmesi, bir işkenceye dönüşüyor.

Yalnızca bir bombanın patlaması değil, bombanın patlayabileceği ihtimalinin sürekli canlı tutulması… Dronların sesi bir makinenin gürültüsü değil; kolektif bir travmanın fon müziği. Gazze’de insanlar, “yaşamak” ile “öldürülmeyi beklemek” arasında askıya alınmış bir halde tutuluyor.

‘İsrail’de üretildi Filistin’de test edildi’

Ama hikâye burada bitmiyor. Çünkü bu gözetim ve infaz teknolojileri, aynı zamanda küresel bir pazarın parçası. Al Jazeera’nın belgelerine yansıyan ifadeyle: “İsrail’de üretildi, Filistin’de test edildi (Made in Israel, tested in Palestine).” Gazze, savaş endüstrisinin laboratuvarına dönüştürülmüş durumda.

“The Palestine Laboratory” belgeseli, işgalin........

© İlke TV