Bu konu ile ilgili daha önceki çalışmamızda, CMK’nın ilgili maddeleri uyarınca ilgili makamlarca yapılan istem üzerine o yer barosu tarafından “zorunlu müdafilik-vekil” görevlendirmeleri nedeniyle bu amaçla düzenlenen tarifede belirtilen dışında, ayrıca AAÜT’ye göre ücret ödenip ödenmeyeceğine ilişkin verilen yargısal kararlar değerlendirilmişti. Önceki yazımızda özetle; Yargıtay kararlarına uygun olarak gerek istinaf gerekse de ilk derece mahkemelerince yasal dayanağı olmadığından vekalet ücreti takdir edilmesinin mümkün bulunmadığı gerekçesiyle bu yöndeki istemlerin yerinde görülmediği belirtilmişti.

Aşağıda belirtilen CGK kararı öncesindeki söz konusu uygulama şu gerekçeye dayanıyor: Zorunlu müdafilik, CMK’nın 150. maddesinde belirtilen hallerde, 5320 sayılı Kanun’un 13. maddesi gereğince münhasıran Adalet Bakanlığına aittir. Bu görevlendirme nedeniyle çıkarılan yönetmelik hükümleri uyarınca müdafi ücreti ödenmektedir. Normlar hiyerarşisi gereği tebliğ vasfındaki bir idari düzenleme ile kanun hükümleri değiştirilemez. Yargıtay ve istinaf kararları itibariyle zorunlu müdafilikte beraat eden sanık lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi gerekir. Genel vekaletname-müdafilikte ise yasa gereği AAÜT’yi düzenleme yetkisine sahip Türkiye Barolar Birliğince belirlenen ücret, beraat eden sanık lehine hükmedilmesi gerekir.

Bu çalışmada ise daha önceki tekrarlara girilmeden, sonrasında ve özellikle geçen hafta verilen Yargıtay CGK kararı değerlendirilmiştir.

Uyuşmazlığın giderilmesi talebi üzerine verilen 19.12.2024 tarihli karara göre, AAÜT, 1136 sayılı Kanun’un 168. maddesine dayanılarak Türkiye Barolar Birliği tarafından hazırlanıp, Adalet Bakanlığının onayıyla yürürlüğe giren bir düzenleyici işlemdir. 5271 sayılı Kanun ya da ilgili diğer kanunlarda Türkiye Barolar Birliği'ne Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince atanan zorunlu müdafi veya vekil ücretlerine ilişkin düzenleme yapabilme yetkisi verildiğine dair açık bir........

© Hukuki Haber