Bir gezegende 45 yıl

Merhaba Canım Kardeşim,

Umarım güzel bir bayram geçirmişsindir. Bir bayram yazısı bile yazamadım bu sefer. Affet! Son zamanlarda mutlu hissedebilmenin git gide zorlaştığı dönemler yaşıyoruz malum. Böyle zamanlarda, insan kendini her şeyin dışına çekip, şükrederek mutluluğunu kendi yaratmalı diyorum ben. Diğer türlüsü çok karanlık.

Bu yazıda ben nasıl bu durumlardan çıkıyor ve enerjimi tekrar yükseltebiliyorum bunu anlatmak istiyorum. Bunu yaparken de bu gezegendeki 45.yaşımı benim bildiğim usulle onurlandırırız. Olmaz mı?

Dışarıda onlarca kötü şey var, herkes her şeyden şikâyet ediyor ama çözüm yolları hala uygulanmıyor ya da birtakım köklü sorunlar nedeniyle uygulanamıyor. Bizim gibi, bile isteye geri bırakılmış toplumlara da şartları kabul etmek kalıyor birçok zaman. Evet kardeşim, ben değiştiremediğim şeyler için kabulde bulunabilmeyi deniyorum. “Şimdilik böyle” diyerek… Umudumu kaybetmeyerek, elimden gelenleri yaparak. Biliyorum ki tek başıma savaşmak enerjimi çalacak ama ben olduğum gibi olmaya devam edersem muhakkak ki birileri yamacıma yanaşacak ve bendeki iyiye, güzele olan inancı birlikte büyüteceğiz.

Tam 45 koca yıldır bu dünyadayım. Geçenlerde kutladım yeni yaşımı. İçimde hiç coşku yoktu benim de. Nasıl olsun ki? Kolektiften son derece etkilenen, başkaları mutlu olmadığında mutsuz olan biriyim ben de. Doğum günümde ailemle bir arada olmanın dışında yapmak istediğim, şükür duyduğum başka bir şey de yoktu. Ama bu ne kadar büyük bir şeydi aslında! O an fark ettim. Son derece huzurlu bir çekirdek ailem, korunaklı ve güzel bir evim, her koşulda bana destek olan bir eşim var. “Tüm........

© HTHayat