Mehmet Tezkan

Sezen Aksu’nun son eseri Ey Aşk’ı dinliyorum…

Döndüm döndüm, âlime sordum
Dedim, "Neden zalimin zulmü?
Merhametten de maraz oldu"
Dedim, "Nedir âlemin ilmi?"

Nedense aklıma Çetin Altan’ın vefatından üç ay önce 88 yaşında yazdığı ‘hayal ettiğim ülke bu değildi’ başlıklı yazısı geldi…

Sezen’i dinlemeye devam ettim…

Bir sevindim, güldüm gülün bağında
Bir çırpındım, durdum kulun ağında
Bir zevküsefaya yâr kucağında
Bir göğe erdi başım bi' vurdum taşa

Ve devamı… Ey aşk derin bir suya dalar gibi, evin yolunu arar gibi…

Çetin Altan’ın son yazısını bir daha, bir daha okudum. ‘Menzil-i maksuda’ ya ne kadar yakınım bilmek mümkün değil ama ben de bugünlerde aynı duygu içindeyim…

Benim de hayal ettiğim ülke bu değil.

Üstat Çetin Altan’ın 2015 yılının haziran ayında Cumhuriyet’teki yazısında şöyle demişti:

“Artık anlaşılıyor ki ülkeme demokrasinin geldiğini göremeden ayrılacağım bu dünyadan.

Torunlarımıza bırakmayı hayal ettiğimiz ülke bu değildi. Gene de bir hayal kırıklığı yaşamıyorum. Menzil-i maksuda ulaşılamasa da çok yol katettik.

Bir ömür, sadece amaca ulaşmak için harcanmaz. O amaca doğru atılacak bir iki adıma yardımcı olmak için de harcanır.

Yaralı bir devi ayaklarının üstüne koyabilmek için kuşak kuşak o devi sırtımızda taşıdık. Yaralarının iyileşeceğine, o devin ayaklarının üstünde duracağına olan inancımı hiç kaybetmedim. Bir gün bu ülke ayaklarının üstünde duracak. O zaman da, masaldaki gibi “sihirli kedinin çizmelerini” giyerek amacına doğru uçarak gidecek.

Biz torunlarımıza istediğimiz ülkeyi........

© HalkTV