Sadece babalarımız değil annelerimiz de çok şanslıymış. Rahat huzurlu, gıdanın bol ve ucuz olduğu Türkiye’de mütevazı bir hayat yaşayıp göçüp gitmişler…

Kimine göre dedesi… Cumhuriyet Türkiye’sinde doğanlar diyelim…

Yılın son günü siyasette frene basıp biraz eskilere gidip nostalji yapalım istedim…

Eski Türkiye fakirdi, insanlar refah içindeydi…

Yeni Türkiye güya zengin ama insanlar yoksul…

Yaşı 55’in üzerinde olanlar hatırlar açlık sınırı diye bir kavram yoktu. Çok zenginler vardı ama sayıları azdı, çok fakirler vardı ama onlarında sayıları azdı. Türkiye orta halliler ülkesiydi…

Balık boldu… Şimdiki kuşak tadını bilmez ama balık denilince bizim evde ya kalkan tavaya atılırdı ya lüfer ızgara yapılırdı. Bunları yemek zenginlik ölçüsü değildi. Çünkü boldu. Bırakın hamsiyi bırakın istavriti palamut balığının yüzüne bakan olmazdı. Hamsinin kasa kasa denize döküldüğüne çok tanık oldum…

Çok gerilere gitmeye gerek yok 1980’li yıllar da lüferin kasayla satıldığı yıllar oldu. Bir kasa lüfer alıp eve gittiğimi ve o lüferleri tüketemediğimizi çok iyi hatırlarım…

Lakerda, çiroz meyhanelerin değişmez mezesiydi. Meraklısı balık pazarlarına uğrar eve giderken lakerda kestirirdi. Lakerda şimdiki gibi palamuttan değil torikten yapılırdı. Çiroz istavritten........

© HalkTV