MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin TBMM’nin açılış oturumunda DEM Parti milletvekilleriyle tokalaşmasıyla başlayan süreç, kırk yılı aşkın süredir Türkiye’nin siyasal ve toplumsal dokusu üzerinde derin yaralar açan sancılı bir dönemin sona erdirilmesi istikametinde umut verici adımlarla ilerliyor.

Silahların bırakılması, kuşkusuz bu sürecin en kritik eşiğiydi. Ancak önümüzde hâlâ kat etmemiz gereken uzun bir yol, aşmamız gereken birçok dönemeç ve durmamız gereken önemli konaklar var. Burada kastettiğim şey; Öcalan’a tanınacak umut hakkının kapsamı, silah bırakan örgüt üyelerinin geleceği, cezaevlerindeki hükümlülerin durumu ya da bu çerçevede gündeme gelebilecek yasal düzenlemeler gibi güvenlik ve hukukla sınırlı teknik meseleler değil.

Mesele tahmin ettiğimizden çok daha derin. Türkiye, özellikle Kürt meselesi bağlamında, sadece bir güvenlik sorunu değil; köklü bir paradigma krizi yaşıyor. Bu kriz, Batıcı, jakoben ve ulusalcı bir anlayışla şekillenen; İslam’ı kamusal alandan dışlayan, dini, etnik ve mezhebi kimlikleri görmezden gelen ve tüm bu çeşitliliği “vatandaşlık” adı altında eritmeye çalışan ideolojik bir dayatmanın sonucudur. Bugün geldiğimiz noktada, bu anlayış artık sadece yetersiz değil, aynı zamanda krizin bizatihi kaynağı haline gelmiş, yüz yıllık inkâr siyaseti çökmüştür.

Ortaya çıkan bu tabloyu, bölgedeki hızlı ve karmaşık gelişmelerle birlikte değerlendirdiğimizde, Cumhuriyet’in kurucu ideolojisi olan ulusalcı–Türkçü–Kemalist paradigmanın ne bu gelişmeleri doğru anlayabileceği ne de sağlıklı bir şekilde yönetebileceği açıktır. Esasında üzerinde konuştuğumuz Kürt meselesi, bizatihi bu paradigmanın baskıcı ve inkârcı yaklaşımına karşı bir tepki olarak doğmuş ve bugün geldiği noktaya ulaşmıştır. Bu nedenle, sadece Kürt meselesi değil, Türkiye’nin diğer derin toplumsal sorunlarının çözümü için de adalet ve kardeşliğin hâkim olduğu yeni bir tarihsel anlayış ve düşünsel zemine ihtiyaç vardır.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Kızılcahamam’daki AK Parti İstişare Toplantısı’nda yaptığı şu........

© Haksöz