“En son ne zaman bir oyunun yuhalandığını gördün” diye sordu arkadaşım. 40 yıldır tiyatroya gittiğimi ama daha bir tane bile seyircinin yuhaladığı oyuna denk gelmediğimi söyledim. “Demek tüm oyunlar harika, hiç kötü bir oyun sahnelenmiyor tiyatrolarımızda, ne güzel” deyip kahkaha attı!

Sonbahar güneşinin gözümüzü kamaştırdığı, denize nazır çay bahçesinde geçtiğimiz haftalarda izlediğim bir tiyatro oyununun ne kadar sıkıcı olduğunu anlatıyordum ona. Hayatımdan iki saati çalan tiyatro oyunuyla ilgili bir trajedi sahneliyormuş gibi coşkuyla bir solukta tiradımı attım: “Salonda uyuyanlar vardı. Seyirci sahnede olanlarla en küçük bir bağ kuramadı... Oyuncular bir şeyler yapıyor, seyirciler boş boş sahneye bakıyordu. Kalkıp geldikleri onca yolu ve verdikleri bilet parasını düşünüp sahnede iyi bir şeyler olduğuna kendilerini ikna etmeye çalışıyorlardı. Yanında oturan kişinin oyunu anlandığını, hatanın kendisinde olduğunu düşünenler vardı salonda eminim... Chandler’ın ‘Beni neden sevmiyorsunuz!?’ diye soran bir kadının tek kişilik oyununda sıkışıp kaldığı andaki ruh halini o akşam çok daha iyi anladım! Ama oyun bittiğinde gözlerime inanamadığım bir şey oldu. Az önce başı geriye doğru düşmüş, ağzı açık uyuyan 'tiyatro sever’ dahil seyirciler ayakta alkışlamaya başladı oyuncuları. Sana bir şey söyleyeyim mi seyirciler sahnedeki oyunculardan daha iyi oynuyordu ve asıl tiyatro o alkışlardı!..”

“SEYİRCİ AYAKTA ALKIŞLAYIP KENDİSİNİ RAHATLATIYOR”

Son dönemde izlediğim her oyun tüm salon tarafından ayakta alkışlanıyor. Sanırsın tüm oyunlar birer başyapıt! Tuhaf bir baskı da hissediyorum doğrusu... Sağımda solumda, önemde arkamda herkes alkışlamak için ayağa kalkarken küçümseyici bakışların hedefi oluyorum: “Sahnelenen muhteşem eserin değerini ve de oyuncuların olağanüstü performansını anlamadın herhalde, mal mal oturuyorsun!..”

Dün New York Times’ta bir yazıya denk gelene kadar bu olur olmaz her oyun ya da konserin sonunda insanların ayağa fırlayıp alkışlamalarından bir tek ben rahatsız oluyorum sanıyordum; neyse ki yalnız değilmişim!

Bu ‘ayakta alkış’ durumu Broadway’de, West End’de de gittikçe........

© Habertürk