Çocukluğumuzdan itibaren öğreniriz bu kalıbı. Toplumsal nezaketin bir parçasıdır. Ama gerçekten düşündüğümüzde, biriyle tanışmanın daha ilk saniyesinde nasıl “memnun” olabiliriz? Henüz hakkında hiçbir şey bilmediğimiz, karakterini tanımadığımız, bize ne katacağını ya da bizden ne götüreceğini görmediğimiz bir insanla karşılaşır karşılaşmaz söylenen bu cümle, bir yanıyla yapay bir kibarlık gibi hissettirebilir.

Ben de çoğu kez aynı hisse kapıldım. O yüzden “memnun oldum” cümlesini hemen değil, biraz zaman geçtikten sonra, gerçekten içtenlikle söylemeyi tercih ederim. Çünkü biriyle tanışmak, aslında bir yolculuğun başlangıcıdır. O yolculukta ortak paydalar bulur, güven kurar, sohbet eder, bazen dertleşir, bazen güleriz. İşte o anlarda kalbimden gelen bir ses bana der ki: “Evet, bu insanı tanıdığıma memnun oldum.”

Aslında mesele sadece bir cümleden ibaret değil. Bu küçük örnek, hayatımızda........

© Haberton