Belki basit bir eylem gibi görünse de, bu ritüel aslında çok daha derin anlamlar ve duygusal bağlar barındırır.

Bisküviyi çaya bandırmak, sadece bir atıştırmalık tüketme eylemi değildir. Bu, adeta bir yavaşlama, bir mola verme ve kendimize küçük bir keyif armağan etme biçimidir. Çayın sıcaklığı parmak uçlarımızı ısıtırken, bisküvinin o hafifçe yumuşayan dokusu damağımızda hoş bir his bırakır. Bu basit eylem, duyularımıza hitap ederek bizi anın içine çeker ve zihnimizi günlük kaygılardan uzaklaştırır.

Bu ritüelin kökenleri, belki de çocukluğumuzun o masum ve huzurlu günlerine kadar uzanır. Büyüklerimizin yanında, sobanın sıcaklığında içilen çayların yanında, o ilk bisküviyi çaya bandırmanın verdiği o tatlı heyecan hala hafızalarımızda tazedir. Bu nedenle, bisküviyi çaya bandırmak, sadece bir lezzet deneyimi değil, aynı zamanda geçmişle kurulan duygusal bir köprüdür. Nostaljinin sıcaklığı, çayın buharıyla birlikte........

© Haberton