VEYSEL KARANİNİN YERİNDE SİZ OLSAYDINIZ NE YAPARDINIZ?
İslam’ın, Anadol’unun, Türk’ün kültür direklerinin en büyüklerinden olan Yunus Emre Dedemizin dillerden düşmeyen ilahilerinden biri de ‘Veysel Karani’ ilahisidir:
“…Urumda Acemde aşık olduğum,
Yemen illerinde Veysel Karani
Allah'ın Habibi sevgili dostu
Yemen illerinde Veysel Karani
Anasından doğup dünyaya geldi
Melekler altına kanadın serdi
Resulün hırkasını tacını giydi
Yemen illerinde Veysel Karani
Bin deveyi bir akçeye güderdi
Onun da nısfını zekat ederdi
Develer bileşince tevhid ederdi
Yemen illerinde Veysel Karani
Anasından destur aldı durmadı,
Kâbe yollarını geçti boyladı
Geldi o Resulü evde bulmadı
Yemen illerinde Veysel Karani
Peygamber mescitten evine geldi
Uveysin nurunu kapıda gördü
Sordu Aişe’ye eve kim geldi
Yemen ellerinde Veysel Karani
Yunus eydür gelin biz de varalım
Ayağın tozuna yüzler sürelim
Hak nasip eylesin komşu olalım
Yemen illerinde Veysel Karani…”
Bu şiiri çokça okuyup ilahisini çokça dinlemişizdir. O mübarek insanın hayat hikayesini de çoğumuz biliriz. O hikâyeden önemli birkaç sahne:
1- Aşığı olduğu peygamberimiz ziyaret etmek için annesinden izin alıp Medine’ye gitmesi. Annesinin ona, “git ama bulabilirsen hemen bul bulmazsan bekleme hemen geri dön” demesi, Karani Hazretlerinin de aynen böyle yapması.
2- “Veysel Karani hazretlerinden bir kişi nasihat ister. O’ da “Allahü teâlâyı bilir misin?” der. “Elbette bilirim” “O zaman başka bir şeyi bilmene gerek yok” Yolcu, uzaktan geldiğini söyleyip, bir nasihat daha ister, karani Hazretleri; “Allahü teâlâ seni biliyor mu?” “Elbette biliyor” diye cevap alınca, “ O zaman başkasının bilmesine gerek yok” der ve misafiri gönderir.
3- Peygamberimizin vefatından sonra Hz. Ali ve Hz. Ömer efendilerimiz Üveys Hz.’ni bulur ve Peygamberimizin vasiyeti üzerine Hırka-i Şerifi O’na verirler. Peygamberimizin hırkasının kendisine verilmesinden ve Peygamberimizin O’nun hakkındaki övgülerinin duyulmasından sonra Karani’nin değeri insanların gözünde iyice artar. Öyle ki asırlar sonra Yemene çok Irak olan Anadolu’da Yunus Emre Dedemiz, yukardaki ilahiyi yazar, bu şiir bestelenir ve her tarafa yayılır, günümüz de bile gönüllere sevgi ferahlık bağışlamaya devam........
© Habername
