İki senedir Ege’de bir köyde yaşıyorum. Doğa cennet: deniz, zeytin, incir, güneş… Köylülerle çok vakit geçiriyorum. Onların anlattığı eski hatıralar var: tütüncülük, pamukçuluk, zeytincilik…..
O günlerin yokluğunda bile her hanede bir deve olurmuş. Ulaşım, yük taşımak, hatta gündelik hayat bile develerin sırtında dönerdi.

Geçenlerde köy kahvesinde bana anlattıkları bir hikâye, zihnime mıh gibi çakıldı.

Yaşlanmış bir deve, sahibini çağırıp helalleşmek ister. “Bana verdiğin otları çoğu zaman kısmana rağmen, aç kaldım ama helal olsun” der. “Gücümün üstünde yük yükledin, canım çıktı ama ona da helal olsun.” Hatta “Yıllar içinde büyüttüğüm yavrumu kestin, dostlarına ikram ettin; gözyaşımı içine akıttım ama buna da helal olsun” diye........

© Habererk