Salgınla birlikte farkında olmadan ne çok şey değişti.
Bizim gençlik zamanımızda biz genç kızlara el emeği göz nuru çeyizler hazırlanırdı.
Kız beşiğe, çeyizi sandığa derlerdi.
O devirde bir ömür kullanacak hatta kızına da devredeceği el işleri ilmek, ilmek işlenirdi.
El bezleri yapılırdı. Eskiyene kadar yıkanır tertemiz kullanılırdı.
Kağıt peçete niyetine. Kağıtlar çıkınca adı da unutuldu.
Havlular süslenirdi, şimdi rulolara yerini bırakıyor.
Hele mendiller olurdu, her öğrencinin cebine girer tertemiz ona hizmet ederdi.
Daha eskilerde ise sevgiliyle dört köşesine nakışlar işlenip sevgisini nakşedermiş.
Yastık, yorgan işlemelerine hiç girmeyeyim. İğne, iğne ne güzel kanaviçeler işlenirdi bembeyaz patiskalara. İğneyle Parmaklarımı az delmedim.
Emeksiz yemek olmaz derlerdi. Her şeyin değerini bilirdik. İşinde, insanın da hayatın da.
***
İnce belli çay........

© Habererk