Türkiye’nin yakın tarihinde toplumsal yapıyı, devlet kurumlarını ve güven duygusunu derinden sarsan en tehlikeli olgulardan biri, Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ) olarak tanımlanan yapılanmadır.

Bu yapı, sıradan bir ideolojik grup olmanın çok ötesine geçerek, gizlilik, takiyye ve sızma stratejilerini bir yaşam biçimi haline getirmiştir.

Bugün FETÖ tehdidi, sadece geçmişte yaptıklarıyla değil, varlığını gizleme biçimiyle ve yarattığı psikolojik atmosferle de Türkiye’nin geleceğini etkilemeye devam ediyor.

Takiyye Kültürü: İnancın Değil, Maskenin Gücü

FETÖ yapılanmasının en belirgin özelliği, kendi varlığını meşrulaştırmak için “takiyye” yöntemine başvurmasıdır.

Üyeler, bulundukları ortama göre kimlik değiştirir; gerektiğinde dindar, gerektiğinde modern, gerektiğinde apolitik görünür.

Bu esneklik, onları hem fark edilmez hale getirmiş hem de toplumda güveni erozyona uğratmıştır.

2000’li yıllarda kamu kurumlarına yerleşen bazı mensupların, dışarıya tarafsız bürokrat kimliğiyle görünüp içeride örgüt talimatlarıyla hareket ettikleri, 15 Temmuz 2016 darbe girişimiyle net biçimde açığa çıkmıştır.

Bu çelişki, aslında örgütün gerçek yüzünü göstermiştir: inançtan değil, maskeden güç alan bir yapı.

Muhalefet Maskesi ve Toplumsal Manipülasyon

FETÖ mensupları, hemen her dönemde “muhalefet” kimliğine bürünerek toplumun tepkilerini yönlendirmeye çalışmıştır.

Zaman zaman “demokrasi” ve “adalet” gibi kavramları araçsallaştırarak, aslında kendi hesaplaşmalarına hizmet eden bir söylem üretmişlerdir.

Böylece gerçek muhalif seslerin........

© Habererk