Bolu Kartalkaya’da otel yandı, 78 insan yanarak veya dumandan boğularak hayatını kaybetti. Hepsine Allah rahmet eylesin, mekânları cennet olsun.

Böyle durumlarda elbette işin mahiyeti tüm boyutlarıyla aydınlatılmalı, sorumlular varsa hesap vermeleri için kurumlar ve kurallar işletilmelidir.

Ancak, kurumların ve kuralların işletilmesinden önce sorumluluk noktasında olanlardan bazı onurlu, haysiyetli hareketleri de beklemek toplumların hakkıdır.

Her ne kadar ‘suçun sahibi olmaz, yırtmaya çalışanı olur’ diye yerleşmiş bir kural olsa da ve bunu daha cenazeler ailelerine teslim edilmeden, toprağa verilmeden görmüş olsak da; bu bir hadisede de böylesi bir tutumu ve davranışı beklemek elbette hakkımız…

İstifa edecek kişi veya kişiler siyasetten olabilir, bürokrasiden olabilir… Ama olmalıdır… Çünkü istifa demokrasilerde hesap verebilirlik mekanizmasının bir parçası olarak görülür ve bazen daha büyük bir krizin önlenmesine katkı sağlar.

Sıralayacağım örnekler, koltuklarına yapışanlara rehberlik etmesi ve cesaret vermesi içindir.

Skandallar, siyasette güven kaybına yol açarak istifaları tetikleyebilir, sözgelimi; Richard Nixon (ABD, 1974) Watergate skandalı nedeniyle istifa eden ilk ABD Başkanı. Çok bilinen bu skandal, yasadışı dinleme ve örtbas çabalarını içeriyordu. Olli Rehn (Finlandiya, 2004) Avrupa Komisyonu üyesiyken etik dışı bir ilişki skandalıyla gündeme geldi istifa etmek zorunda kaldı. Kirstjen Nielsen (ABD, 2019) ABD İç Güvenlik Bakanı olarak görev yaparken Trump yönetiminin göçmen politikalarıyla ilgili tartışmalar nedeniyle istifa etti. Göçmen çocukların ebeveynlerinden ayrılması skandalı büyük tepki çekmişti. Christian Wulff (Almanya, 2012) Eski Cumhurbaşkanı, yolsuzluk ve özel kredilerle ilgili iddialar nedeniyle görevinden ayrıldı. Alman siyasetindeki güvenilirlik standartlarını yeniden tartışmaya açtı. Petra Hinz (Almanya, 2016) SPD milletvekili, özgeçmişini sahte bilgilerle doldurduğu ortaya çıkınca istifa etti. Bu durum hem kişisel hem de parti düzeyinde bir güven kaybına yol açtı.

Bazıları ise yetersizlik eleştirileri nedeniyle görevlerini bıraktı… Theresa May (Birleşik Krallık, 2019) Brexit sürecinde bir anlaşmaya varamaması ve partisinin desteğini kaybetmesi üzerine Başbakanlık’tan istifa etti. Matteo Renzi (İtalya, 2016) Anayasa referandumunda yenilgiye uğramasının ardından Başbakanlık görevinden istifa etti. Helle Thorning-Schmidt (Danimarka, 2015) Sosyal Demokrat Başbakan, seçimde başarısız olduktan sonra partisinin liderliğinden istifa etti. Thorning-Schmidt, politikalarına yönelik destek kaybı nedeniyle sık sık eleştirildi. Liz Truss (Birleşik Krallık, 2022) Başbakan olarak sadece 45 gün görev yaptı. Ekonomik planları nedeniyle........

© Haber7