Öyle bir zamana denk geldik ki bu çağ bizlere hiçbir ayrım yapmadan insanların üzerine nasıl pervasızca bomba yağdırıldığını ve böyle bir ateş sarmalının içinde 5 yaşındaki çocukların alevler içinde yürüyerek nasıl ölüme direndiklerini canlı yayında gösteriyor.
Sözün bittiği yerdeyiz. Tam bir lisan tutulması yaşadıklarımız...

Modern dünyanın bütün kutsalları çiğnendi, cümle değerleri yerle yeksan edildi ve dünyayı çekip çevirmek üzere tasarlanan anlı şanlı bütün kurumların beyin ölümü gerçekleşti.

Siviller zulme uğruyor, dünya sessiz. Çocuklar vahşice katlediliyor, insanlık suspus. Kadınlar hunharca öldürülüyor, kadın dernekleri tepkisiz. Basın mensupları görevleri başında vurulup bir bir toprağa düşerken “medyaya özgürlük” naralarıyla meydanları yakıp yıkan paryaların zihinleri mahpus…

Hastaneler, ibadethaneler ve okullar bütün dünyanın gözleri önünde bombalanıp yakılıp yıkılırken ne beyaz önlüklülerin ne dindarların ne de sözüm ona ilim çevrelerinin yeterince sözü yükselebiliyor.

Lisanlarımızın ve vicdanlarımızın dili tutulmuş durumda.

Ne Soykırımcı Siyonist İsrail’in Gazze gibi küçücük bir karaya attığı tonlarca bombanın gümbürtüsü ne o bombalara maruz kalan masumların canhıraş çığlıkları ne de başta sosyal medya olmak üzere vicdanlarımızı rahatlatmak amacıyla sörf yaptığımız kitle iletişim araçlarının olağandışı gürültüsü dilimizdeki bu kördüğümü çözmeye yetebiliyor heyhat.

Bir ses kalabalığı var........

© Haber7