Canım Kadın,
Bir sabah uyanıyorsun ve fark ediyorsun: Her şey yerli yerinde ama hiçbir şey eskisi gibi hissettirmiyor. Aynı sokaktan geçiyorsun, aynı yüzlerle konuşuyorsun, aynı gülümsemeyi takınıyorsun… ama içinde bir şey değişmiş. Sanki görünmez bir yerden bir ses fısıldıyor: “Burası değil.”

İşte o ses, gerçeğin sesi.
Uzun zamandır susturmaya çalıştığın, duymaktan korktuğun, hatta bazen yok saydığın o içsel çağrı. “Ben kimim?”, “Ne istiyorum?”, “Bu ben miyim?” diye sorduran o ince yankı.
Ne kadar bastırırsan bastır, bir gün daha yüksek konuşur. Çünkü ruh, kendi hakikatinden daha azına razı olmaz.

Canım Kadın,
Biz bazen başkalarının doğrularını, beklentilerini, “böyle olmalı”larını........

© Haber Ege