Mevlânâ der ki:

“Boynunda duran elmas kolyeyi aramak için odadan odaya koşturup duruyorsun.”

Ne kadar tanıdık bir hâl değil mi bu?
Hayatın bir yerinde hepimiz o kolyeyi dışarıda aradık.
Sevgide, başarıda, onayda, birinin bakışında, bir makamda, bir şehirde…
Oysa aradığımız şey hiçbir zaman dışarıda değildi.

Çünkü aradığın o parıltı, zaten senin içindeydi.
Ama koşarken, yetişmeye çalışırken, “olmam gereken yer”e varmaya uğraşırken,
kendini unutmuştun.

Bilinçaltı, arayışla beslenir.
Sürekli “henüz değil” diyen bir zihin, mutluluğu hep biraz erteler.
Ama farkındalık “zaten........

© Haber Ege