“Ben Bu Utancı Kabul Etmiyorum”
Bir çocuğun ölümü, sadece bir failin işlediği suç değildir. Bazen tüm bir sistemin, tüm bir kurum zincirinin ihmallerinin sonucudur. Bugün 15 yaşındaki bir çocuğun başına gelenler hepimizin yüzüne tokat gibi çarpıyor. Çünkü olay bir sokak köşesinde değil; devletin bilgisiyle, onayıyla gönderildiği bir iş yerinde yaşandı. Çocuğu İş yerine Gönderen Sistem, Ölümüne Ortak Oldu.
Baba konuştu.
Sesi titredi, gözleri karardı, kelimeler boğazından zor çıktı.
“Çocuğumu okula gönderdim. Çıraklık eğitimi için bir iş yerine teslim ettim. Güvendim.” dedi.
“Çıraklık Değil Cinayet Teslimi: Bu Çocuğu Kim Koruyacaktı?”
Bir baba neye güvenecek?
Devlete.
Milli Eğitim’e.
Okula.
Öğretmenlere.
Oğluna emanet ettiği sisteme.
Peki o sistem nerede şimdi?
Çıraklık eğitimi diye çocuklarımızı iş yerlerine gönderen Milli Eğitim Bakanlığı nerede?
Çocuğun haftalık yoklamasını imzalayan öğretmenler nerede?
İş yerlerini denetlemek zorunda olan müfettişler nerede?
“Bu çocuğun sorumluluğu bizdedir.” demesi gereken........

© Haber Ege