- Günaydın… (tatlı bir tebessümle söylüyorum)

-Pardon?! (sözsüz, sadece surattaki o sessiz ifade)

-Pardon desen bile hoşuma gidecek ya neyse? (içimden geçiriyorum)

Bön bön bakıp tanışıyormuyuz ki ifadesini içeren sessiz duvara kütlemiş gibi bir hale bürünmen daha sinir bozucu ; uzunca boş bön bön bakışın ardından gelen ‘’siz beni tanıyorsunuuuuz ‘’?... cümlesi peki? Ah beni benden alan.

Ne oluyo hayrolsun ne bu yazının başlangıcı be Sinem dediniz bile evet evet duydum.

Ne mi oluyo? Anlatayım hemen.

İl adı vererek, iyisini kötüsünü asilini hafifini aynı kefeye koyup tepki çekmek istemem elbet; ama ah yaşanılan coğrafya diyorum yine.

Hiç tanımadığım insanlara;

Parkta yürüyüş........

© Günışığı Gazetesi