“Abidik gubidik, havaya

Asılsa düştü düştü tavaya” dediler

Vatandaşa nane koklatıp kendileri şuşi yediler

Haydi dediler maça

Topu bilerek attılar taca

Kendileri toktular ya bakmadılar aça

Düzen: “Bir kişiye dokuz ekmek, dokuz kişiye bir ekmek…

“Oldu mu ya mirim!”

“Olmazsa olduruveririz. Bu düzen, bizim düzen! Yersen! Var mı itiraz eden? Yok!”

“Protesto…”

“Yasak!”

“Yürümek”

“Terör suçu!”

“Adalet”

“Oryantal, anladın mı düdük! Az daha kızdırırsan kafamı, çizerim façanı, alırım aşağı paçanı. Sonra ters kelepçe doğru dama!”

“Suçum?”

“Bak hala konuşuyor, utamaz, rezil; bir de suçunu soruyor! Ulan sen nasıl kaşığını masaya vurur, vurur da yemek parasının üçe katlandığını söylersin! Masa bu, masa… Hem de yemek masası… Kaşık ne? Çorba içme aracı… Sen kim oluyorsun da kaşığı silah olarak kullanıyorsun! Kaşığı masaya vurmak ha! Bana bak, sırça! Ya benim çizdiğim sınırlar içinde yaşarsın! Ya da işte kapı! Tutan mı var, defolup gidersin! Nasıl olsa vatandaş olmak için bekleyen milyonlar var!”

***

“Abidik gubidik sert eser/Mülakat oldu keser/Kir ortada, nerede şampuan?/ Nerede benim aldığım puan?”

“Puan mı? Puan, yan yattı, alan, aldı; satan, sattı!”

“Hani, diyorum, seçim öncesi Partili Cumhurbaşkanın partili yanı demişti ki…

“Ne demişti?”

"Kamuya işe alımları, görevin getirdiği zorunluluklar dışında mülakatı kaldırarak, gençlerimizin sınavlardaki başarı sıralamasına göre yapacağız"

“Eeee… Seçim bitti mi?

“Bitti!”

“Pireye ne oldu?”

“Ne oldu?”

“Atladı,........

© Günışığı Gazetesi