Geçen gün bir programda konuşan babası Nizamettin Kabaiş’in sözleri içimi acıttı. “Çocukları çok severdi, çantasında ve cebinde çocuklara vermek için sürekli şeker bulundururdu” dediği an kendimi tutamamıştım.
Çocukları çok seven ve onların daha yaşanılır bir hayata tutunmaları için bir çaba içinde olmak adına, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Çocuk Gelişimi Bölümü’ne kayıt oldu. Babasının anlatımına göre, içinde bulunduğu sevinç ve heyecanı tarifleyecek kelime bulamıyordu. İstediği bölümü kazanmanın yanında, okulu bitirdikten sonra, maddi durumları iyi olmayan ailesine de katkı sunmanın heyecanını yaşıyordu. Babasının, O’nu dershaneye yerleştirme teklifini bile evde çalışacağını söyleyerek geri çevirmiş. “O kadar merhametliydi” diyor babası.
Babası ile kayıt yapmaya gittiler Van’a. “En son el sallarken gördüm O’nu” diyor acılı baba. Evlerine döndükten kısa bir süre sonra, 27 Eylül’de kaybolduğuna dair........

© Güneydoğu Ekspres