Zeytin konusunda çıkan yazılarıma gelen iletiler, yorumlar ve konunun güncelliği nedeniyle bugün yine ilk sözümüz zeytin olacak. Neden derseniz? Zeytinin yağını yiyoruz, yeşilini-siyahını kahvaltı masamızdan eksik etmiyoruz, sabununu temizlikte kullanıyoruz, çekirdeğiyle ısınıyoruz, barış çubuğu olarak zeytin dalı uzatıyoruz. Sonrada ranta teslim ediyoruz. Başına bunca iş açtığımız zeytincik daha ne yapsın?

Ülkemizde 400 bin aile zeytincilikle geçiniyor. 205 milyon zeytin ağacı var, 167 milyonu aktif halde. Bu alanda en büyük rakiplerimiz olan İspanya’dan 25 milyon, Yunanistan’dan 35 milyon daha fazla ağaca sahibiz. Buna karşın üretimimiz İspanya’nın üretiminden 321 bin ton daha az. Dünya markası olmak ya da piyasada bir numara olmak varken bu inat ve ısrar niye?

Ya da mera orman, çevre, zeytincilik, toprak, tarım, su kanunu gibi düzenlemelerle bu yıkım niye? Yabancı şirketlere yol açarak, zeytini bitirmek, yeşili tüketmek, özel yasalarla, hesaplı kitaplı planlarla, sırada bekleyen emirlerle yeni patronlara yol açmak neden?

Adrese teslim, kişiye özel ihalelerle son yıllarda kömür yatakları, termik santraller, maden sahaları, enerji dağıtım derken ihale kanunu 150 kez değiştirilerek “kalkınma ve yatırım” adı altında; ülkemizin ormanı, ağacı, suyu, havası, yamacı, vadisi, deresi, zeytini, tarım alanı, merası, otlağı........

© Gerçek Gündem