Kendimi bildim bileli, daha doğrusu yazın yolculuğuna çıktığım günden beri arşivi önemseyen, dosyaları konularına göre etiketleyen, aradığı her notu kısa sürede bulan biriyim. O nedenle başlıktaki sözü adeta ilke edinenlerdenim.

Savaş için, vatan için, kahramanlık için, toplum için, direniş için, yaşatmak için, aşkı için, ailesi için yitip giden hayatlar için bir yazı mı yazacağım. Veya o konuları içeren bir söyleşiye mi katılacağım? Gelsin arşivdeki notlarım…

Ya da: Anılmak, aranmak, keşkeler, anlar, anılar, vahlar, endişe, kaygı, kuşku, saldırı, savunmaya ilişkin bir konuşma mı yapacağım? Gelsin beynime ve yüreğime kazınanlar…

Ne derler eskiler? “Söz uçar, yazı kalır!” Zaten hayatın zorlukları, zamların sıklığı, yönetimin dayatmalarıyla yorgun bir halkız. Zaten ülkemizi niteliksiz göçmen, sığınmacı deposu haline getiren uygulamaların baskısı altındayız. Zaten genç beyinlerimiz, nitelikli insan gücümüz, geleceğini göremediği için göç yollarına düşmüş. Biz bu koşullarda neyi, nasıl akılda tutalım?

Demem o ki; Tüm bu konu başlıkları, farklı tanışma, buluşma ve platformlarda sorulan sorular bugün yazı olarak huzurlarınızda…

Thomas Man diyor ki; “Tolere edilen şey kötülük olduğunda, hoşgörü bir suçtur.”

Şimdi bu sözü düşünelim! 5 çocuktan 1’inin çalıştığı, 10 çocuktan 3’ünün yoksul olduğu ülkemizde 1.3 milyon çocuk işçi var. Biz mi çocukları büyüteceğiz? Çocuklar mı bizi büyütecek? Bu soru yönetim katında yanıta muhtaçtır.

Kendisini İran’daki devrim muhafızı yerine koyan ve ahlak bekçiliğine soyunan okul müdürleri, mezuniyet gününde öğrencilerin giysilerini bahane ederek onları en mutlu günlerinde okula almayanlar! Başta MEB olmak üzere yetkililer! Çocuk işçiler, için, işsiz gençler için, karnını doyuramayan öğrenciler için çözüm yolları arasalar daha iyi olmaz mı? Bu sorunlar acilen çözüme muhtaçtır.

Kardeşi zayıf not aldığı için, okul basıp........

© Gerçek Gündem