23 yıla yaklaşan Akape iktidarı sonunda memleketin genel görünümü:

“Ben ekonomistim” diyen tek adamın ülkesinde enflasyon almış başını gitmiş. Sabit gelirli vatandaşın dayanma gücü kalmamış. Maaşlar sürekli eriyor. Asgari ücret açlık sınırının altında. Emekliler temel ihtiyaçlarını karşılayamaz halde, aç geziyorlar. TÜİK’in verdiği ve ücret artışlarında esas alınan rakamlara kimse inanmıyor. Genç işsizlik oranları sürekli artıyor.

Barınma krizi, fahiş kiralar gençleri ve aileleri çaresiz bırakıyor. Üniversite öğrencileri KYK borçları altında eziliyor. Elektrik, doğalgaz ve akaryakıt zamları yaşam maliyetini altından kalkılamaz hale getiriyor. Halkın büyük bölümü borç batağında. İcra dosyaları patlamış.

Yargı bağımsızlığını kaybetmiş. Siyasi davalarda, adaletin yerini iktidarın talimatı alıyor. Kavala’dan Demirtaş’a, Gezi tutuklularından İBB operasyonunda içeri alınan belediye çalışanlarına kadar, suçsuzluğu kanıtlanmamış insanlar cezaevinde çürütülüyor. İktidar, kararlarını beğenmediği hâkimleri sürüyor, daha düşük görevlere atıyor.

Anayasa Mahkemesi kararları uygulanmıyor. Yargı muhaliflere sopa, yandaşlara kalkan yapılıyor. Cezaevlerinde kötü muamele ve hak ihlalleri artarak devam ediyor. Basın davalarında gazeteciler hapse atılıyor. Hâkimler ve Savcılar Kurulu siyasetin oyuncağı olmuş.

Kadına yönelik şiddet önlenemiyor. İstanbul Sözleşmesi’nden çıkılmış.

Çocuk işçiliği artıyor. Eğitimde laiklik erozyona uğramış. Din ağırlıklı müfredat uygulanmaya çalışılıyor. Diyanet siyasal iktidarın diliyle hutbe okuyor. Cemaat ve tarikat yurtlarında çocuklar istismar ediliyor. Gençler, gelecek umutlarını kaybetmiş, kapağı ülke dışına atmaya bakıyorlar. Basın........

© Gazete Pencere