Kübra Farcad

Bugün bu yazıyı en iyi bildiğim ve bilmek zorunda bırakıldığım yerden ele alıyorum, laiklikten…

Laiklik insanın, insanca yaşayabilmesi için en temel ihtiyaçtır. 1923 Cumhuriyeti, 3 Mart 1924’te getirdiği devrim yasalarıyla bu yaşamsal ihtiyacın temelini attı. Laikliği inşa ederek yurttaş olma hakkımızla beraber onurlu bir yaşam için de bu kazanımlarla laikliğin köklerini sağlamlaştırdı. Gelgelelim ki bugün 1923 Cumhuriyeti’nin kazanımlarının tek tek eridiğini ve yok olmaya yüz tuttuğunu görüyoruz ve yaşıyoruz.

Türkiye’de yirmi küsur yıldır yeni bir dönem açmaya çalışan ve bunu maalesef başaran bir istibdat rejimi gerçeği var. Bu yeni dönem dillerinden düşmeyen “Türkiye Yüzyılı” ile başka bir sürece evrildi. İktidarın kurmak istediği bu inşa yıllardır içinde bulunduğumuz cumhuriyetin kazanımlarının tasfiyesi planının ve özellikle 1950’lerden bu yana yükselen karşı devrim sürecinin bir başka senaryosu oldu. Cumhuriyet’i sildiklerini açıktan söylemler ve eylemlerle belli eder hale geldiler.

Laikliğin ekmek, su kadar ihtiyaç, yaşamak için en önemli gereklilik olduğunu başka bir yerden de anlatmak istiyorum. Ben Afgan bir babanın kızıyım. Bugün Afganistan denilince gözlerinizin önüne gelenleri çok iyi tahmin ediyorum. Taliban rejiminde parçalanmış bir toplum var. Emekçileri, kadınları, gençleri, çocukları hepsi bu rejimin getirdiği........

© Gazete Manifesto