"...Çok acı çektin, Gazzeli Yusuf, oğlum, çok acı çektin ve bu kadar acı için çok küçük bu ''Filistin''.
… Çok acı çektin, çok acı çektirdik sana hepimizin sınavı, bu; ama sen başlat, insanın önündeki bu en büyük yolculuğu!
...
Ben yeryüzünün hüzün şairi, sormak geliyor içimden:
Biz, bütün bir insanlık, cin taifesi, melek taifesi, şeytan ve Yüce Tanrı, hangi oyunu oynuyoruz bu tiyatroda, hangi oyunu, onlarca yıldır, hangi oyunu, böyle kan revan içinde?
Bu kadar bebek ölüsüyle, bu kadar çocuk ölüsüyle, bu kadar anne ölüsüyle, bu kadar seyirciyle ve bu kadar sessizlikle…
Gökleri dolduran bu sessizlikle, cenneti, cehennemi, ârafı, yerin altını, yerin üstünü kana boyayan bu sessizlikle hangi oyunu oynuyoruz, hangi oyunu, tekrar tekrar, hangi oyunu, bu cehennemde?
(Cahit Koytak; Gazze Risalesi)

Acının adı Gazze, gözyaşının adı Gazze, yıkımın, ölümün, çaresizliğin, açlığın adı Gazze… Gazze’de devam eden soykırım ikinci yılını geride bırakırken Gazze’nin özeti maalesef bu… Gelinen süreçte çok acı bir şekilde şahit olduk ki, Gazze, sadece batı uygarlığı için değil İslam dünyası ve dahi tüm insanlık ve tüm dünya için bir mihenk taşı olmuştur. İnsan hakları, çocuk hakları, kadın hakları, basın hakkı, yaşama ve barınma hakları gibi ne kadar “hak” varsa Gazze’de yerle bir olmuştur. İnsanlık ve dünya iki yılı aşkın bir süredir devam eden katliam karşısında ortaya koyduğu tavır ile ayarını ortaya koymuştur. Batı uygarlığının bütün maskeleri Gazze’de düşmüştür. İslam ülkeleri Gazze karşısında bütün çaresizlikleri ve acizlikleri ile Müslüman devletler kavramının içinin ne kadar boş olduğunu ortaya koymuştur. Dünyanın gözü önünde gerçekleşen katliam karşısında insanlık ve dünya izlemekten öte bir şey yapmamıştır. Yalnızlığa, kimsesizliğe, çaresizliğe terk edilmiş bir halkın üzerine dünyanın en güçlü, dünyanın en aşağılık, dünyanın en acımasız bombaları yağarken, bir şehir komple açlığa mahkûm edilirken, binlerce çocuk........

© Gazete İpekyol