TÜİK'in her ay sonunda yayınladığı 'ekonomik güven endeksi' verilerini görünce anladım ki bu ülkede sadece benim değil milyonların ciddi bir 'güven' problemi var. Şubat ayında bu endeks ocak ayına göre daha da gerilemiş çünkü…
Zaten bu ülkeye vatandaşlık bağıyla bağlı olduğum yarım asırlık hayatım boyunca, şarkıda da söylendiği gibi hiçbir şeyim az olmadı, "güven kadar" desem yeridir.
15 yıl siyasetin başkenti Ankara'da gazetecilik yapmış birisiyim, politikacılara hiç güvenmem örneğin.
Sermaye deseniz zaten hiç güvenmedim. Sınıfsal olarak aramızda dağlar, uçurumlar olduğunu çok iyi bilenlerdenim.
Doktorlara güveneyim diyorum; ne gezer. "Annenin bir şeyi yok, al eve götür" dediler. Akşamına kalp krizi geçirip yoğun bakıma alındı. Peşinden de kaybettik. Sadece bu da değil baksanıza yeni doğan çetesi diye bir çete bile kurmuşlar.
Belediyelere güveneyim diyorum. Orada da durum aynı. Bakın kentlerin durumuna. Pis, bakımsız, beton yığını, rant kavgası...
Turizmcilere, restorancılara, işletmecilere güvenmiyorum mesela. Çünkü aşırı pahalı, pis, bayat yiyecekleri, bakımsız odaları, sahte içkileri dayıyorlar önümüze…
Eğitim, adalet, asayiş, güvenlik deseniz, hangi birisini yazayım.
Velhasıl liste böyle uzayıııp gidiyor. Ha birisi de çıkıp diyebilir ki biz de gazetecilere güvenmiyoruz.
Yandaş, candaş diye ayrılmışsa, paraya, güce, iktidara boyun eğmişlerse, yıkama yağlamacılıktan başka bir işe yaramıyorlarsa gazeteciyi de güvenilmez elbette.
Siyasetçilere niye güvenmiyorum; Bu ülkede demokrasiyi........

© Gazete Gerçek