Yaşlı kadın kendisine tepsi içinde verilen peynir ekmek ve baldan oluşan kahvaltısını etmiş, çayının da yarısını içmişti. Bardakta kalan çayı damadının gözlerinin içine bakarak yere döktü hızlıca. Sonra da kafasını öbür tarafa çevirdi.

Taşrada bir yerde, tek katlı bir evin küçük bahçesinde kahvaltı ediyorlardı. Yaşlı kadının odasının kapısı ayrıydı. Kendine ait küçük de bir mutfağı vardı ama yaşı sekseni geçmişti ve çocuklarının deyimiyle bunadığı için iş yapamıyordu. İncecik bir kadındı, yaşlılıktan beli bükülmüş, şalvarın, yeleğin içinde, başörtüsünün ardında küçücük kalmıştı.

Damadı ve kızı yanına taşınalı birkaç yıl olmuştu. Damat bahçeyi düzenlemiş, çiçekler ekmiş, duvarlarını beyaza boyamış, oturma yerini de betonla kaplamıştı.

Kadın bu adamın kızıyla evlenmesini en baştan istememişti. Kocasının “kimsesiz çocuk, efendi biri, yanımda işi de öğrendi, evlensin kızımızla” demesi ikna etmemişti. Kızının çeyizlerini bahçeye çıkartmış, elleriyle ördüğü dantelleri, nakışları makasla doğramış ve sonra çıkıp gitmişti. Başka bir ildeki akrabaları haberdar ettiler aileyi. “Bizim yanımızda, dönmeyeceğim diyor, merak etmeyin” dediler. Kadın altı ay sonra, kızı o adamla evlenip başka bir eve taşınınca geri döndü.

“Annem temizlik hastasıydı” dedi kızı. Gençliğinde de tez canlıymış ama bu rahatsızlık sonradan olmuş. Bir gün tarlada uyuya kalmış, göğsüne bir yılanın oturmasıyla uyandığını anlatmış. Bağıra bağıra köye dönmüş. Sonra dengesi bozulmuş. Biraz delidir ama iyidir diye anlatıyorlarmış kadını. Evlenmiş, çocukları olmuş. Tez canlılık aşırı temizlik alışkanlığına dönüşmüş.

“Alzheimer olduktan sonra kimseyi hatırlamıyordu” dedi kızı. Bahçede kendini güvende hissediyormuş, damadı gelip ortalığı düzene sokana kadar. Arada bir böyle çayı dökmesine gülüp geçiyorlarmış. Ama yan komşuyu o bahçeye hiç sokmamış. “Turhan amca geçen yıl vefat etti. Annem onunla pek konuşmazdı. Ama bunadıktan sonra ne zaman görse yılaaan diye bağırmaya başladı adama”

***

Kadının elleri deterjan kullanmaktan alerji olmuştu. Derisi incelmiş, küçük kırmızı çizikler oluşmuştu. Küçük yaralar da vardı.

Niye eldiven kullanmıyorsun diye sordu arkadaşı. “Öyle temizlendiğini hissedemiyorum. Ama tek elime takıyorum eldiveni, o iyileşince diğerine takıyorum.”

Ev çamaşır suyu kokuyordu, dolaplarda çamaşır suları doluydu. İki küçük........

© Gazete Duvar