“Aile” hakkında tartışılmayacak tespitlerden biri toplumun çekirdeği olduğu. Nasıl bir toplum yaratılmak isteniyorsa, mevsimi geldiğinde onun meyvesini verecek bir çekirdek. O meyveyi daha çabuk versin, daha da çok versin diye kimyasallara boğulmuş bir çekirdek. Öyle boğulmuş ki bir aile gibi görünüyor, görüntüsü bir mutluluk tablosu ama tadı tuzu yok. Pestisitli aile. Hasta ediyor. Ama “ah, nerede o eski aileler” değil. Zaten çekirdeği sorunlu. Bir fabrikayı, bir cezaevini, mevsimlik işçi taşıyan bir traktörü; senelerdir yaşadığı kentin denizini görememiş bir kadını, 14 yaşında çalıştığı atölyede bedeni iki pistonun arasında ezilen çocuk işçiyi, daha onlu yaşlarında yaşamına son vermek isteyen çocukları, aldığı nefes hayatındaki erkeklerce ipoteklenmiş genç kadınları var eden her ne ise o çekirdekte.

Hükümetin 2025’i Aile Yılı olarak ilan etmesinde hazin bir yan var. Bu vesileyle planlananlar, saraylardan avama uzanan bürokratik zincirin o gün için sıraya dizdiği birtakım talimat-geldi-etkinliklerine benziyor, çünkü belli ki ne yapılması gerektiğini kimse bilmiyor. Aile Yılı vesilesiyle illerden birinde 45 yıldır evli bir çift evinde ziyaret ediliyor örneğin. Başka bir ilde 52 yıllık evlilerin evindeyiz, ertesi gün 62 yıllık. Evet, her şeyden önemlisi saygı. Evet, o taraftan bakınca da ailede bir şeyler oluyor, evet aile hasta, bir şeyler yapmalı. Ama ertesi gün de 72 yıldır evli olanlar mı ziyaret edilecek, 82 yıldır evli olan bulunsa ‘işte bu çift gerçekten genç kuşaklara iyi örnek’ mi olacak? Ya da “Hoş geldin bebek” ziyaretleri var. Elleri boş gitmiyorlardır, nezaket de bunu gerektirir, bu ziyaret ancak o aile için 2025 Aile Yılı’nın tatlı bir hatırası olabilir ama tam olarak ne bu vitrinden beklenen? Aile Yılı kapsamında THY’den aile indiriminin bile hayatta daha fazla karşılığı........

© Evrensel