19 Mart toplumsal hareketi, Kürt siyasi hareketiyle yürütülen müzakere süreci ve üniversitelerde süren eylemlerin, ortak bir politik dil etrafında buluşturulmasının kaçınılmaz olduğunu düşünüyorum. Asgari hukuk, düşünce ve ifade özgürlüğü kavramları, bir yandan toplumsal muhalefetin ortak bir zeminde buluşma ihtiyacını karşılayabilir, diğer yandan da müzakere sürecinin gündeme getireceği yeni anayasa ya da anayasa değişikliği girişimine güçlü bir alternatif olarak savunulabilir. Bu çerçevede, sosyalist muhalefet açısından stratejik bir fırsat doğduğu açıkça görülmelidir.

Sosyalistlerin, anayasa tartışmalarında da aktif bir rol üstlenmesi şarttır. 19 Mart hareketinin, Kürt siyasi aktörlerinin ve üniversitelerdeki direnişlerin taleplerini harmanlayacak, ortaklaştıracak bu politik dili; yalnızca mevcut siyasal düzleme değil, aynı zamanda yeni anayasanın ruhuna da taşınmalıdır. Çünkü eğer düşünce ve ifade özgürlüğü garanti altına alınmamış, temel hukuk normları işlemiyor ve herkesin bu kuralların koruması altında olacağına dair bir güvence oluşmamışsa; siyasetçilerden sanatçılara, sokak röportajı yapan yurttaşlardan gazetecilere, akademisyenlerden öğrencilere kadar herkes tutuklanma tehdidi altındaysa; boykot gibi en pasif hakları kullananlar dahi sorgusuz sualsiz yargılanabiliyorsa; 2013’teki Gezi direnişi ya da otuz yıl önce alınmış bir diploma gibi gerekçelerle insanlar siyaset dışı bırakılıyorsa -yani temel hukuk kasıtlı biçimde askıya alınıyorsa- bu koşullarda sağlıklı bir anayasa süreci yürütmek de mümkün değildir.

Bir anayasa hazırlanmak ya da mevcut anayasa köklü şekilde değiştirilmek isteniyorsa:

Birincisi, mevcut Türkiye Büyük Millet Meclisi derhal düşünce ve ifade özgürlüğünü engelleyen yasaları kaldırmalı, temel hukuk normlarının geçerliliğini garanti altına almalı ve seçim barajını yüzde iki ya da üç........

© Evrensel